poil

poil [pwaal]

〈m.〉

1 haar 〈van dier〉 ⇒ pels, vacht

2 (lichaams)haar 〈van mens〉 ⇒ haren

3 haar 〈van plant, borstel enz.〉 ⇒ vezel

4 pool 〈van tapijt〉 ⇒ draad

♦voorbeelden:

1    il s'en est fallu d'un poil • het heeft een haar(tje) gescheeld

      〈informeel〉 pas un poil • helemaal niet

      〈informeel〉 à un poil près • op een haar na

      〈informeel〉 un poil • een tikkeltje

2    poils de la barbe • baardhaar

      des cheveux poil de carotte • peenhaar

      couvert de poils • behaard

      ne plus avoir un poil de sec • geen droge draad meer aan het lijf hebben

      〈informeel〉 à poil • in zijn nakie

3    〈plantkunde〉 poils absorbants • haarwortels

¶    〈informeel〉 avoir un poil dans la main • aan werken een broertje dood hebben

      〈informeel〉 de bon, mauvais poil • goed-, slechtgehumeurd

      de tout poil, de tous poils • van allerlei slag, van diverse pluimage

      〈informeel〉 carder le poil à qn. • iemand (af)rossen

      poil à gratter • jeukpoeder

      reprendre du poil de la bête • er (weer) bovenop komen

      〈informeel〉 au poil! • mieters!

      〈informeel〉 au (petit) poil, au quart de poil • op het nippertje

      〈informeel〉 être au poil • uitstekend, perfect zijn

m

1) haar, vacht

2) haren [mens]

3) haar [plant, borstel]

4) pool [tapijt]

Dictionnaire français-néerlandais. 2013.